(«Մյունխհաուզենի արկածները» գրքից) Ռուդոլֆ Էրիխ Ռասպե Բայց ո՛չ ուժը, ո՛չ քաջությունը սարսափելի դժբախտությունից չազատեցին ինձ։ Մի անգամ կռվի ժամանակ, չնայած ես վագրի նման կռվում էի, այնուամենայնիվ, գերի ընկա։ Նրանք ինձ կապեցին եւ որպես գերի ծախեցին։ Սև օրեր սկսվեցին ինձ համար։ Ճիշտ է, թեև աշխատանքս ծանր չէր, բայց տխուր եւ ձանձրալի էր. ինձ մեղուների հովիվ նշանակեցին։ […]
Կար-չկար, մի տղա կար Մեսրոպ անունով։ Երբ նա արդեն պարտաճանաչ դարձավ, որոշեց այցի գնալ Մեսրոպ Մաշտոցի անունը կրող եկեղեցի և խոնարհվել մեծ ուսուցչի գերեզմանին։ Մեսրոպը Երկար մտածելուց հետո գրեց մի գեղեցիկ բանաստեղծություն, հայերեն տառերին և առաջին ուսուցիչ Մեսրոպ Մաշտոցին և ծնողների հետ ուղեւորվել Օշական։ Նրանք հիանալի օր անցկացրեցին այնտեղ, իսկ Մեսրոպը բարձրաձայն և գեղեցիկ արտասանեց […]
Հայր Բոնամին գիտեր-չգիտեր, ընդամենը մի հեքիաթ գիտեր: Ամեն օր նա այդ հեքիաթն էր պատմում և այնքան էր պատմել, որ բոլորս արդեն անգիր էինք արել: Հեքիաթը որսորդների մասին էր և այնքան զվարճալի էր, որ լսողը ծիծաղից թուլանում էր:Ահա այդ հեքիաթը. Լինում են, չեն լինում, երկու որսորդ են լինում: Օրերից մի օր, սովորականի պես, շներին առաջ են […]
